De Blanche Marie vallen

Afgelopen zaterdag hebben we buren gekregen; 2 Belgische studenten uit Antwerpen. Zondag hebben we ze meegenomen om de finale van het EK bij ´t Vat te kijken, ik heb me bescheurd van het lachen! Uiteindelijk zijn we om 2 uur pas afgetaaid en de volgende dag ging de wekker om half 6 omdat we naar de Blanche Marie vallen gingen.

In de bus naar Nieuw Nickerie hebben we dus ook een hele tijd liggen slapen. We waren met 11 mensen waaronder een Brabants boeren gezin waar we uiteindelijk veel lol om hebben gehad. Bij de eerste stop onderweg bij een haven was ik weer eens direct aan de beurt. We waren de bus nog niet uit of er kwam al een Surinamer op me af: of ik mee ging een stukje wandelen op het water! Hierop antwoordde de vader van het gezin: wandelen op het water, ze is Jezus niet! Ik had het niet meer.

Toen verder naar de Corantijnrivier waar een speedboot op ons zou wachten… Dit bleek een houten boot te zijn waar een 75 pk motor op werd gezet en dat ging prima. We sliepen in Apoera, toen we aankwamen hebben we even de tassen weg gezet en toen hebben we een frisse duik genomen in de rivier. In het water zaten kaaimannen, anaconda´s en piranha´s maar geen parasieten dus binnen een minuut lag ik in het water! Ik heb de beesten niet gezien, maar in de wetenschap dat ze er zaten keek ik wel even goed om me heen.
De volgende dag gingen we naar de vallen, we moesten hiervoor nog een paar uur rijden. We hadden maar 2 pick ups en wat doet de Surinamer als hij zitplaatsen te weinig heeft? Hij gooit een boot achterop de auto en bind deze vast met touwen en voila je hebt toch weer minstens 5 zitplaatsen erbij! Ik zat dus in een boot op de auto, een geïmproviseerde hovercraft! We gingen over hele kleine paadjes midden door het regenwoud het had veel geregend een paar dagen ervoor en de “weg” was dus slecht wat het een extra kick gaf. Grote stukken reden we door water en we moesten over een paar hele kleine bruggetjes waardoor ik blij was dat ik op die boot zat; wat er ook gebeurde wij zaten in ieder geval goed, land of water, het maakte ons niets uit!
Op een gegeven moment kwamen we bij een stuk waar het swamp de weg had weg gevaagd en we konden niet verder met de auto. Dus werd de boot los gemaakt en een deel ging in de boot en een paar door het water, waaronder ik. Ik heb dus gewoon door moeras gezwommen! Dat vond ik wel super stoer van mezelf want je weet gewoon dat er allemaal beesten in zitten! Terwijl ik steeds verder onder water ging haalde Sanne mij in die lekker droog in de boot zat. Aan de andere kant van de swamp stond een vooroorlogse truck op ons te wachten die ons verder naar de vallen bracht.
Aangekomen hebben we eerst gelucht, uiteraard met rijst, waarna we naar de vallen liepen. Die waren erg gaaf! We hebben nog lekker in de stroomversnelling gezeten een stuk verderop en daarna hebben we nog een stuk door het woud gelopen. We hebben hier 4 verschillende soorten apen gezien en een paar papegaaien. Helaas nog steeds geen slang…
Maar op de terug weg sprong de ginds ineens uit de auto en hij pakte iets vast.. Een levende slang! Wel een kleintje, maar toch een echte levende slang! De gids verzekerde me dat hij niet zou bijten en net op het moment dat ik hem aan wilde pakken haalde hij uit! Nee hoor hij bijt niet! Ik heb hem nog wel vast gehouden maar de gids hield toch maar even zijn kop vast, want hoewel hij niet dodelijk is kun je er toch een flinke ontsteking van krijgen en aangezien er geen dokter in de buurt was wilde ik dat risico toch niet lopen. …
De dag erna hebben we wat inheemse dorpen bezocht en een slangen exporteur waar ik nog een slang vast heb gehouden. Die dorpen waren echt heel bijzonder om te zien, dat mensen met zo weinig kunnen leven. ’s Avonds zijn we op vogelspinnen jacht geweest en we hebben er 1 gevonden. We hebben de trip goed afgesloten met een kampvuur en weer lekker een biertje.
De terugreis naar Paramaribo de volgende dag verliep goed, we hadden inmiddels een heuse dierentuin in de bus: 2 Leguanen en een Hee. Een Hee noemen ze ook wel boskonijn en die hadden ze in Apoera gevangen, de reisleidster heeft al 2 van die beesten thuis en ze wilde er nog een. Ik vond het niet echt op een konijn lijken eerder op een wild zwijntje. De Leguanen had de gids onderweg gekocht om ´s avond op te eten! Hij had ze Hans en Grietje genoemd en ze hadden hun pootjes op de rug geknoopt, zo zielig! Ik heb er ´s nachts gewoon over gedroomd, zo zielig vond ik het. Dat ze ze eten vind ik tot daar aan toe, maar de manier waarop ze leden vond ik echt niet kunnen, maar toen ik dat zei moest de gids alleen maar lachen.
Toen we een uur van de stad af waren, toen gaf de bus het op. Na wat onderzoek bleek de diesel op te zijn! Niet te geloven. Dus wij aan de kant van de weg wachten op iets dat ons kon slepen terwijl we aangevallen werden door muggen. Uiteindelijk kwam er een vrachtwagen aan die ons wat diesel heeft gegeven en die ons aan sleepte. Yeah we reden weer. We waren behoorlijk laat thuis die avond waar we hartelijk werden onthaald door Bert en Wim, de nieuwe buren.

Gisteravond hebben we een bbq gehad bij onze huisbaas Edwin, was erg gezellig. Jaap, Bert, Wim, Sanne en ik waren er, want Maartje en Ischa zaten nog in het vliegtuig terug van Aruba. We hebben heerlijk gegeten, gedronken en gelachen. Best cool zo´n huisbaas!
We hebben Maarje en Ischa nog even onthaald, die waren bruin geworden! En daarna zijn Sanne, Bert, Wim en ik nog wezen stappen. Eerst naar de Shack en daarna zsa zsa zu. Het was erg geslaagd om half 7 hebben Wim, Bert en ik de taxi naar huis genomen. Dat was nog wel lachen want ik weet inmiddels wat de normale taxi prijzen zijn en die kerel wilde ons eerst rukken, dus ik in onderhandeling tot ik de juiste prijs had. Voor Bert en Wim was dit de eerste keer en die hebben met verbazing staan kijken. Daarna zeiden ze met dat grappige Vlaamse accent: Anita gij mag niet weg gaan volgende week, gij moet ons dit leren! Ik zal me best nog even doen de aankomende paar dagen. Vanavond nemen we ze mee uit eten en dan gaan we met de bus aangezien ze daar ook nog niets van snappen.
Nog even genieten de laatste paar dagen, ik vind het wel jammer dat Wim en Bert er nu pas zijn want we kunnen erg goed met ze opschieten.

Oh ja even voor de mannen, de Belgische heren houden ook de deur voor ons open…