Nog 5 weken....

We hebben hier een tijdje zonder mail gezeten en we konden niet op de beheerders pagina van onze site, dus het is een tijdje stil geweest vanaf deze kant. Maar geen nieuws is goed nieuws dusss. Na alle commotie gaat het leven hier weer het normale gangetje, de Amerikanen zijn vertokken samen met de Trinidadtiaan die ons leven tijdelijk binnen was gewandeld (lees gestormd) en ook op stage gaat het goed!
Dat laatste is toch wel het belangrijkst voor mijn gevoel nu. Na een dag te hebben gekeken stond ik eigenlijk al alleen voor de klas en dat gaat super. Ik merk dat ik het echte lesgeven toch wel heb gemist, de gesprekken met kinderen over de lesstof of wat ze op dat moment ook maar bezig houdt, de extra instructie die sommigen nodig hebben, de grapjes die groep 3 toch wat beter snappen dan de kleuters. Heerlijk! Ook mijn mentor is erg leuk en vind alles wat ik invoer goed en ze gaat er in mee. Ik heb al wat veranderingen ingevoerd en daar is de school en mijn mentor wel erg blij mee, we hebben nu een rekenhoek waar de kinderen ook daadwerkelijk in mogen (nee dat is hier niet gangbaar, als je zo´n hoek hebt betekend dat niet direct dat ie gebruikt wordt) en ik heb me helemaal gestort op het maken van extra werkbladen voor rekenen. De school is vergeleken bij mijn vorige stageschool behoorlijk luxe, vooral de kleinere klassen vallen direct op en ze hebben een computerruimte met internet! De collega´s zijn ook erg aardig en met de directie klikt het voor mijn gevoel prima.
Tuurlijk is alles anders dan ik in Nederland gewend ben, maar daarvoor ben ik ook hier, anders had ik net zo goed in Nederland kunnen blijven, af en toe heb ik me wel eens afgevraagd waarom ik dat niet gewoon heb gedaan, maar ik ben nog steeds erg blij dat ik hier ben en ik heb hier een unieke ervaring binnen en buiten stage!

Ik ben wel blij dat ik vorig jaar ook al groep 3 heb gehad, want de ervaringen van toen komen nu weer van pas!
We hebben nog maar drie weken stage en eigenlijk vind ik dat wel jammer, ik ben nu heel erg gedreven om wat voor de klas te doen, maar goed daarna nog 2.5 weken vrij heeft ook wel wat…. Ik klaag niet hoor, ook niet dat we a.s. donderdag vrij zijn i.v.m. 135 jaar Hindoestaanse immigratie, dat zal hier wel uitbundig gevierd worden, heel vervelend al die feestjes. ….

Met onze verdere feestjes gaat het ook goed, het leven hier is zwaaaaar.
23 Mei hebben we afscheid moeten nemen van onze Amerikanen, helaas. Toen we ’s avonds bij ’t Vat zaten om ons verdriet weg te werken van het afscheid wachtte ons alweer wat nieuws wat ons leven onverwachts, tijdelijk, op de kop zette….. We hadden de week ervoor die Trinidadtiaan ontmoet die hier thuis een keer koffie is komen drinken met zijn Surinaamse vriend en hij zou die avond naar de stad komen om afscheid te nemen want hij vloog die nacht, ook had ik een sms van een vriend van mijn gids (weten jullie nog?) die wilde wat met me drinken, dus druk druk die avond. We hadden net koffie besteld toen de serveerster naar ons toe kwam en zei dat het drinken al betaald was, dus ik (heel blond): `nee hoor we hebben niet betaald` nee zegt ze die jongens daar (3 blanke en een Surinamer) oh ja ze spreken trouwens Engels! We keken elkaar aan en dachten, nee dit zal toch niet de nieuwe groep Amerikanen zijn! Na een tijdje kwamen ze naar ons toe om te vragen of wij nog naar La Caff zouden gaan, we zouden ze daar wel zien. Dus zij vast naar de overkant van de straat, komt intussen die vriend van de gids eraan, nou daar maar wat mee gedronken. Sanne en ik vast weg, want druk druk met drie afspraken op 1 avond, werd er een beetje kriegel van, hun zouden we ook wel zien bij La Caff.
Komen we bij La Caff heb ik een smsje van die Trinidadtiaan en ook al een van die vriend van de gids, dacht dat ik gek werd, wilde wel graag weg, want al die druk en mensen die iets van me willen kan ik niet aan hoor. De Engelsen waren er nog en ze bleken Amerikanen (wat hebben we daar toch mee) te zijn die op een olieplatform hadden gewerkt en die die nacht naar huis zouden gaan. De Surinamer die erbij was hun taxi voor de hele nacht. Of we mee gingen naar Sasazou… Nou wel graag, weg bij al die mensen die wat wilden. Dus wij (stiekem) richting de auto, komen we onderweg de Trinidadtiaan tegen die vraagt waar ik heen ga! Oeps, dus ik brabbel zoiets in de trant van, just leaving with them, no problem…
Dus toen stonden we even later te swingen met niemand die aan mijn hoofd zeurde, behalve een paar smsjes, maar die kun je negeren.
De Trinidadtiaan heeft inmiddels al een mail gestuurd dat ie het zo leuk vond om ons te ontmoeten en vooral mij omdat ie tot me aangetrokken was, of ik carnaval in Trinidad kom vieren! Nou helaas, t spijt me, maar ik voel me totaal niet aangetrokken tot hem, maar een vakantie in Trinidad is nooit weg natuurlijk.

De dag daarna hadden Sanne en ik kaartjes voor een concert van Collie Buddz. Het zou om 21.00 uur beginnen en wij zijn er op z´n Surinaams naar toe gegaan, dus om half tien van huis weg. Toen we aankwamen was er een heel gaaf voorprogramma aan het spelen, een stel Surinamers die met een vlag over het podium heen dansten, trommels en een berg geswing, heel gaaf. We kwamen tot de ontdekking dat ze Grolsch hadden! Mijn eerste Grolsch in 4 maand!!! Lekker. Daarna kwam nog een voorprogramma en nog een en nog een….. Om half 1 waren we het wel zat,Grolsch of geen Grolsch, we hadden nog steeds geen Collie Buddz gezien en het zag er niet naar uit dat ie nog komen zou, dus we hebben mooi een taxi naar Sasazou genomen!

Afgelopen donderdag moest het Nederlandse elftal spelen, dus met Jaap en Ischa afgesproken om te kijken. Bier gehaald chips op tafel oranje shirt aan en om 3 uur voor de tv…. Een uur en 3 djogo´s verder nog geen wedstrijd, ja Turkije-Finland daar doen we het niet voor, stoorde nog ook! Dus balen, maar goed het mag de pret niet drukken, we hadden bier genoeg, dus de dobbelstenen uit de kast getrokken en buiten gaan zitten mexen! Was erg gezellig. Om 19.00 uur ben ik afgetaaid naar bed, het bier was op, de chips was op en ik ook.

Afgelopen zaterdag hebben we uitgebreid de verjaardag van Ischa gevierd en ook dat was een geslaagd feestje, gelukkig wel geplander dan onze gebruikelijke weekenden, maar dat was wel even lekker. De rest van het weekend heb ik allemaal werkbladen gemaakt voor de rekenhoek dus hard gewerkt. Zaterdagavond hebben we trouwens bloemkool met aardappels en gehakt gegeten! Echt lekker, na vier maand weer Hollandse pot!

Dus zware weekenden en dat valt te zien blijkbaar want vandaag vroeg een meisje uit mijn klas: “juf wat zijn dat voor donkere randen onder uw ogen?” Nou bedankt hoor, dus ik heb maar geantwoord dat je die krijgt als je moe bent en dat een klas kinderen die nogal druk is mij wel eens moe maakt… Kinderen soms zijn ze iets te eerlijk.
Gelukkig is het weer door de week, dus tijd om bij te komen en vroeg naar bed te gaan.

Mooie uitspraken van mijn schatjes:
- Juf hij maakt me bullebak, ik natuurlijk geen idee waar hij het over had zei: ik zie anders niets aan je hoor. Vertaling: hij trekt rare gezichten naar me
- Juf hij zegt dédé tegen mij, mijn reactie was: nou dan zeg je toch dada terug (weet ik veel) blijkt dat dédé dood betekend, oh vandaar dat ie zo overstuur was.
- Juf hij heeft me gebatst! (ik vroeg me al af waar de schep was, maar het betekend: hij heeft me geslagen)
- Juf hij poert (of ploert) me, is: hij sluit me buiten
- Of waar mijn mentor bij staat: ik vind jou vind jou veel leuker dan de andere juf (ook gênant, maar wel erg lief)
- Die vlinder is weg gevlinderd juf!
- Juf hij piept, ik hoor anders niets hoor (is: hij kijkt af)
- Wie heeft er een puf gedaan? Wie heeft er een wind gelaten?

Verder zijn de kinderen hier erg goed in klikken en dat gaat tot vervelends door ik doe er ook niet meer aan mee. Komt een kind bij me om te vertellen dat een ander kind niet op zijn stoel zit… Dus ik, jij zit nu anders ook niet op je stoel hoor en je mag niet klikken. Of : juf zij praten hoor, ja schat, jij nu ook…
Maar ze zijn wel heel beleefd altijd met twee woorden praten en ze spreken me altijd met u aan. Ik houd dat er in Nederland maar in denk ik….. Ja t zijn schatjes, zal ze nog missen straks.