Een moeilijke start…

Maandag was helaas de vakantie weer afgelopen en moesten we allemaal weer naar stage.
Van te voren allemaal geen zin natuurlijk, maar als je er eenmaal bent valt het wel weer mee.
Ik ben begonnen in mijn eigen klas met overleggen wat we zullen gaan, komt het hoofd van de kleuterleidsters eraan om mij te zeggen dat ik van de directrice vanaf die dag bij klas b2 moet beginnen. Zonder enig overleg of het aan te geven van te voren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best even baalde, hier had ik niet opgerekend! Beteuterd heb ik afscheid genomen van mijn klas a2, mijn mentor en de kinderen waren al net zo beteuterd als ik, gedeelde smart is halve smart. Maar goed even de teleurstelling verwerking, schouders eronder en op naar klas b2. Kom ik daar, weet de juf ook nergens van, wat ik vandaag dan voor lessen ga geven? Euh, nou, als je het niet heel erg vindt kijk ik eerst even een weekje mee. Dat vond ze gelukkig prima. Deze klas en juf zijn ook erg leuk hoor, daar niet van, maar het was wel even omschakelen als je er niet op rekent. Voor mijn gevoel was ik nog niet klaar in de andere klas en nu sta ik eigenlijk weer bij punt nul: namen leren, sfeer bepalen, kijken hoe deze juf les geeft, enz. Maar goed met frisse moed ga ik er maar tegenaan.
De anderen hadden een niet veel betere start, in die zin dat ze na de vakantie natuurlijk opstart en wen problemen hadden. Inmiddels zijn we wel weer zover dat we het weer kunnen relativeren.
Maandag middag heb ik met Maartje even gewinkeld, de All Stars waren voor de helft van het geld! Mooi 2 paar gekocht! Maar ´s avonds toen ik met Sanne bij ´t Vat zat ( wat overigens wel erg leuk was, nog even het vakantiegevoel vasthouden) deden mijn voeten zo zeer dat ik met mijn nieuwe merkschoenen in de hand ben verder gegaan! Het zit niet mee deze week. Tot overmaat van ramp regende het vandaag met bakken uit de lucht. Ik heb daarom na stage maar eerst een kop koffie bij ´t Vat genomen, maar helaas werd de regen niet minder en ben ik met een glimlach (ja ja, je kunt maar beter positief blijven) de regen getrotseerd. Dit duurde overigens niet zo lang, want ik was nog niet goed en wel op weg of mijn ketting vloog eraf. Balen! Fiets aan de kant en met een `nee spreek me niet aan houding`die ketting er weer opgelegd, geen punt bij karwei… Helaas twee meter verder; die ketting er weer af! Zelfde verhaal: ik ben toch niet debiel, ik kan wel een ketting op mijn fiets maken, ja hoor dat kon, voor weer twee meter. Tja dus, nou dan moet het wiel dus naar achter, maar ik ga doorgaans niet op stap met mijn gereedschapskist, dus wat nu, een fietsenzaak opzoeken is onbegonnen werk. Ik herinnerde mij ineens Ischa die nog geen twee minuten met zijn ketting van de fiets stond laatst, toen er een kerel op een brommer stopte, een moersleutel uit zijn tas trok, het wiel naar achter zette en weer verder reed… Ik dacht, dat kan ik ook! Maak van het ongemak dat alle mannen je leuk vinden je gemak! Dus: ik zet de fiets op de standaard, laat mijn met olie besmeurde handen zielig langs mijn zij hangen (in de zij was geen optie, want ik had een wit shirt aan) een keer heel hulpeloos naar de fiets kijken en vervolgens om me heen kijken, binnen een minuut bingo! Komen drie mannen aan: `mevrouw heeft u hulp nodig?` nou en of! `Ja ik heb geprobeerd de ketting er weer op te leggen, maar hij valt er steeds weer af, ik weet het ook niet` (gewoon doen of je niet beter weet, dat vinden mannen leuk): zij om die fiets heen… `mevrouw uw wiel moet naar achter` `goh echt? Nou ja, ik heb niets bij me om dat te doen`. Hadden zij helaas ook niet, maar een van hun had een vriend of een neef en daar de broer van en daar de wortel van bla bla (Paramaribo is erger dan Wierden, iedereen kent elkaar wel ergens van), die had iets verder in de straat een autozaak, daar konden ze me wel helpen. (beter!!) Dus fiets naar die zaak en binnen twee minuten stond het wiel naar achter en lag de ketting er weer goed op, gratis en voor niets!
Ik ben echt gek op dit land, zelfs al je eruit ziet als een verzopen kat staat iedereen in de rij om je te helpen, geweldig.

Het goede nieuws van deze week is dat we eindelijk een wasmachine hebben gekregen! Na twee maand alles met de hand te hebben gewassen hebben we er nu een machine voor! Wel 1 waar je het water zelf in moet gooien en uit laten lopen, maar hij wast!

Groetjes Anita